गजल

परदेशमै प्रेम पोखेर नआऊ

मेरो मायालाई जोखेर नआऊ

 

सुन्दै छु अचेल समय फेरियो 

त्यो रंगमा पाइला टेकेर नआऊ

 

स्वदेशकै निम्ति तिमी बाच्दछौ भने 

बिस्वासको आधार मेटेर नआऊ

 

म बिकेकी छैन नि अमुल्य मणिमा

यही प्रेमको मूल्य लेखेर नआऊ 

युगौ सम्म तिमीलाई पर्खन सक्छु 

अरु झैँ दृष्टिलाई देखेर नआऊ 

गजल

जिन्दगी भर अमर दिप जलिरहोस हर प्रहरमा
उल्लास बोकी कोहि आउन त्यो बस्ति शहरमा

लक्ष्मी माता दाहिना हुन् घरको सृगार चेली पनि
रक्षेक बनि भाइ उभिनु सेवकको लहरमा 

मिलनले सिमा रेखा भित्रै घर बनाइ दियोस
हजुरको निम्ति अमृत होस् जुनसुकै जहरमा

 
मखमली सयपत्री गोदावरी जस्तै गरि फुल्नु 

दिर्घायु सागर बनोस बाध्यताको नहरमा

गजल

 भगवान ! भाग्य यो के लेख्यौ केर्न मात्रै

मेरो खुसि बलि चढाए त्यो खुसि हेर्न मात्रै 

ठगि रहेछौ यसरी मलाई पलपलमा 

किन प्रहार आक्रमणको धार सेर्न मात्रै 

न समाल्न पाए खुसि आर्जेको आफैले पनि

म रहेछु बिबसताको पासो बेर्न मात्रै 

पूजा मेरो मर्माहित छ आस्ता ढलेकोले 

अब बाकी के के छ अझै मैले टेर्न मात्रै 

 

नहार्ने म हारी रहे जित्न छोडेर युग 

उसैका लागि बाकी अब यो जुनी फेर्न मात्रै